Eser Açıklaması / Artwork Statement
Türkçe
Bu çalışma, travma sonrası duyguların içimde bıraktığı izlerin, zamanla kendi üzerime çöken o ‘tanıdık’ ağırlığın bir resme dönüşmüş hâli.
Ya da, içimde yeniden uyanan o eski yaranın şekle bürünmüş hâli.
Her parça, hem iyileşmeye çalıştığım hem de aynı duyguya yeniden çekildiğim o döngüyü taşıyor.
Spiral benim için bir hareket değil; bir hatırlayış.
İyileştiğime inandığım her an beni sessizce geri çağıran o gölge.
Bu çalışma kurtuluşu anlatmıyor; çok daha dürüst bir şeyi söylüyor:
‘Travma bazen iyileşmez, sadece yer değiştirir.’
Mor ve kızılın karıştığı bu kaos, içimde yıllardır aynı noktaya dokunan o karanlık hissi taşıyor.
Bir lanet ya da kader değil belki, ama kendini tekrar etmeyi bilen bir hafıza.
Burada spiral çöküyor ama yok olmuyor. Ben de öyle.
Düştüğüm yerle yaşamayı, hâlâ, o döngünün içinde kendime bir boşluk açmayı öğreniyorum.
Bu eser tam olarak bunun resmi:
Spiral artık yalnızca bir çöküş ya da yükseliş değil; benimle birlikte yaşayan bir ritme dönüşmüş.
Bu benim için bir iyileşme masalı değil.
Daha dürüst bir şey… kendine rağmen hayatta kalmanın hikâyesi mesela.
English
This piece is the shape made by the traces that trauma left inside me, the familiar weight that settles on me again and again, even when I think I’ve moved past it.
Or maybe it’s simply the old wound waking up in me and taking form.
Every part of it carries the cycle I know too well:
the part of me that tries to heal, and the part that gets pulled back into the same feeling.
The spiral isn’t movement for me; it’s a remembering.
It’s the shadow that quietly calls me back at the very moment I believe I’m finally okay.
This work doesn’t speak of salvation; it says something far more honest:
‘Trauma doesn’t always heal,sometimes it just finds a new place to hide.’
The chaos of purple and red holds the echo of a darkness that has touched the same tender point in me for years.
Not a curse,or not destiny, but a memory that knows how to return. Here, the spiral collapses but doesn’t disappear. And I don’t, either.
I’m still learning how to live with the place I fall into, how to carve out a small space for myself inside the cycle.
This piece is exactly that: the moment where the spiral stops being only a fall or a rise, and becomes a rhythm that lives with me.
This isn’t a healing story for me. It’s something more honest, the story of staying alive in spite of yourself.
Hikmet Melis Gures 